Szkoła Podstawowa im. Bolesława Prusa w Wólce Rokickiej - spwolkarokicka.gmina-lubartow.pl

HISTORIA  SZKOŁY  PODSTAWOWEJ W  WÓLCE  ROKICKIEJ

1905 r.
Podczas rewolucji 1905 r. z inicjatywy Polskiej Macierzy Szkolnej została założona szkoła. Pierwszym nauczycielem był mieszkaniec Wólki Rokickiej – Andrzej Urban. Szkołę zamknęły carskie władze po kilku miesiącach po upadku rewolucji.

1916 r.
W czasie I wojny światowej po zajęciu Lubelszczyzny przez Austriaków założono szkołę typu niskiego. Powstała jednoklasowa szkoła prowadzona przez Zofię Onuferkówną. W następnym roku nauczał w niej Bronisław Kabasiński z Rokitna.

1923 r.
Istniejącą placówkę przekształcono w szkołę dwuklasową, a po dwóch latach w 1925 r. w trzyklasową obejmującą swoim obwodem wsie: Wólka Rokicka, kol. Wólka Rokicka, Rokitno i kol. Rokitno.

1926 r.
Podwyższono stopień organizacyjny do czterech klas i dołączono do obwodu Baranówkę.

1927 – 1939 r.
Szkoła wzięła czynny udział w ogólnonarodowych zbiórkach funduszy m.in. na Dar Narodowy Trzeciego Maja, Instytut Radiowy im. Marii Curie-Skłodowskiej (1927), na bony Pożyczki Lotniczej (1939).

1927 r.
Został utworzony sklepik szkolny, w którym pracowali uczniowie,
a dochody przeznaczano na zakup pomocy dydaktycznych.

1933 r.
W związku z nową ustawą szkolną – zarządzeniem Ministra Wyznań, Religii i Oświecenia Publicznego stopień organizacyjny placówki został obniżony z sześcioklasowej na czteroklasową. Taki stan trwał do wybuchu II wojny światowej.

1935 r.
W szkole od 12 grudnia zaczęło działać koło Polskiego Czerwonego Krzyża, którego opiekunką została nauczycielka Amelia Plattówna.

1936 r.
Uczniowie wystawili w miejscowościach należących do obwodu szkoły przedstawienia, które przyniosły zysk w wysokości 15 złotych. Uzyskane fundusze przeznaczono na finansowanie polskich szkół za granicą.

1939 r.
Z powodu wybuchu 1 września II wojny światowej rok szkolny rozpoczął się 15 września. Okupanci hitlerowscy zabronili nauczania historii Polski, geografii oraz literatury. W miesiącach zimowych nauka trwała ledwie po kilka dni.. W 1940 r. na 229 dzieci nie klasyfikowano 130 z powodu niezgłoszenia się do szkoły.

1942 r.
W porozumieniu z sołtysami dwóch pozostających w szkole nauczycieli zdecydowało się zorganizować naukę w jednej sali po trzy dni   w tygodniu. Dzieci uczyły się przede wszystkim z czasopism i starych podręczników, bowiem okupacyjne władze niemieckie zabroniły druku nowych polskich książek.

1944 r.
W lipcu po wyzwoleniu Lubelszczyzny przez wojska radzieckie pozostał tylko jeden nauczyciel – kierownik szkoły, Władysław Skubisz.

1946 r.
Do szkoły przybyli nowi nauczyciele: Zofia Woźniakówna oraz Helena Marzętówna-Antniuk, która pracowała w naszej szkole aż  do emerytury.

1949 r.
Od 1 września placówka zmieniła stopień organizacji. Realizowano program szkoły siedmioklasowej. Obwód szkolny powiększył się o dzieci   ze wsi Czerniejów na drugim brzegu Wieprza.

1950 r.
W szkole rozpoczęły działalność drużyny harcerskie: męska  i żeńska.

1951 r.
Brak własnego budynku był poważnym utrudnieniem w pracy szkoły. Prowadził też często do konfliktów. Mieszkańcy Wólki Rokickiej nie chcieli w tym roku wynająć lokali na potrzeby szkoły, a po przeniesieniu szkoły do Rokitna odmówili posyłania tam dzieci. Dopiero po 2 miesiącach i interwencji milicji uczniowie z Wólki Rokickiej zaczęli uczęszczać na zajęcia.

1952 r.
Funkcję kierownika szkoły objęła Helena Marzętówna-Antoniuk, pełniąc ją do 31 maja 1960 r. Rozpoczęto wówczas intensywne starania o powstanie budynku szkolnego. Lokalizacja obiektu budziła wiele sporów. Swoją działkę na posesję szkolną ofiarował jeden z mieszkańców.

1953 r.
W styczniu został zatwierdzony plan budowy szkoły i rozpoczęto gromadzenia materiałów na placu budowy, leżącym na skraju Wólki Rokickiej od strony Rokitna.

1956 r.
1 września dzieci rozpoczęły naukę w nowym pięknym budynku, który w całości wraz z zapleczem gospodarczym ukończono w 1957 r.

1960 - 1970 r.
Wówczas szkołą kierował Michał Bugno. Na jego prośbę komitet rodzicielski zakupił dla szkoły frezarkę, heblarkę oraz inne urządzenia techniczne, dzięki czemu w 1962 r powstała nowoczesna pracowania prac ręcznych oraz znana w całym powiecie pracownia modelarska.

1960 r.
        Powstała Szkoła Przysposobienia Rolniczego, która funkcjonowała do 1970 r.

1965 r.
W związku z reformą oświaty szkoła została zamieniona na ośmioklasową i zatrudniała 10 nauczycieli. Wprowadzono podział na klasy młodsze (I –IV) i starsze (V – VIII), w których każdy przedmiot był nauczany przez nauczyciela specjalistę.

1970-79 oraz  1981-84
W tych latach funkcję dyrektora szkoły pełnił Tadeusz Poździk, nauczyciel muzyki. Prowadził w szkole chór i zespół muzyczny. Zgromadził bogaty zbiór instrumentów. Zainteresowania muzyką zaszczepił wielu uczniom na długie lata. Chętni uczniowie opanowywali grę na gitarze, perkusji, trąbce.

1974 r.
Rozpoczęto remont szkoły, zakończony w 1978 r. Zdjęto wówczas dachówki i pokryto dach blachą. Wewnątrz budynku założono instalację wodociągowo-kanalizacyjną, zbudowano toalety i hydrofornię, a także powstała instalacja centralnego ogrzewania.

1984 - 91 r.
Funkcję dyrektora szkoły sprawował Jan Bartosiewicz, nauczyciel wychowania fizycznego, zatrudniony w szkole od 1978 r. Dzięki jego pasji sportowej i zaangażowaniu powstały na posesji szkolnej boiska do piłki ręcznej, siatkowej i koszykówki, a także bieżnia i skocznia do skoku
w dal. W tym czasie uczniowie osiągali znakomite wyniki sportowe
i rywalizowali z powodzeniem o I miejsce w województwie w wielu dyscyplinach sportowych, m.in. w siatkówce, piłce ręcznej, lekkiej atletyce. Dwukrotnie szkoła została mistrzem województwa w sporcie.
W 1990 r. przy podpisywaniu przez Wójta Gminy Lubartów Janusza Bodziackiego umowy z miastem Lublinem w sprawie składowiska śmieci w Rokitnie  Pan Bartosiewicz wynegocjował rozbudowę szkoły.

1991 r.
Po odejściu na emeryturę Jana Bartosiewicza dyrektorem szkoły została Ludmiła Romaneczko, nauczycielka j. polskiego od 1981 r. Rodzice wówczas rozebrali nieużywane piece kaflowe w salach lekcyjnych i na korytarzach oraz pomalowali wszystkie sale lekcyjne, do których zakupiono nowe firanki.

1993
Zgodnie z zawartą umową rozpoczęto budowę pełno wymiarowej sali gimnastycznej wraz z zapleczem (szatnie, prysznice, magazyny). Zaplanowano również przebudowę starej kotłowni węglowej.

1994 r.

19 maja w  82 rocznicę śmierci wielkiego pisarza, społecznika i patrioty, mocno związanego z Lubelszczyzną Kurator Oświaty w Lublinie nadał szkole imię Bolesława Prusa. Uroczystość odbyła się na boisku szkolnym, uczestniczyli w niej wicekurator Tadeusz Doroszuk, ksiądz proboszcz Józef Huzar, wójt Janusz  Bodziacki, społeczność szkolna oraz mieszkańcy.
1996
Zakończono i oddano do użytku salę gimnastyczną wraz z zapleczem oraz przebudowaną kotłownię, montując nowoczesny i ekologiczny piec na olej opalowy. Odnowiono również elewację głównego budynku. Uroczyste przekazanie nowego skrzydła odbyło się 28 września 1996 r. poprzedzone mszą świętą odprawioną w starej sali gimnastycznej przez księdza kanonika Józefa Huzara.. Przecięcia wstęgi dokonali: wicekurator oświaty Tadeusz Doroszuk, wójt Gminy Lubartów Janusz Bodziacki oraz dyrektor szkoły Ludmiła Romaneczko. W uroczystości uczestniczyli przedstawiciele władz województwa, miasta Lublin, Lubelskiego Wojewódzkiego Szkolnego Związku Sportowego, gminy Lubartów i dyrektorzy szkól. W  nowej sali został rozegrany Turniej o Puchar Wójta Gminy Lubartów „Wszystko dla zdrowia”.

1997 r.
Od MEN szkoła otrzymała nowoczesną pracownię informatyczną
z 10 stanowiskami komputerowymi, oprogramowaniem i dostępem do internetu. Meble do pracowni zakupiło MPWiK w Lublinie, które sprawuje patronat nad szkołą od 1993 r.

1998 r.
Po reformie systemu edukacji wprowadzonej przez rząd premiera Jerzego Buzka szkoła liczy 6 klas, po jej ukończeniu uczniowie kontynuują naukę
w gimnazjum w Łucce. Mieszkańcy Wólki i Rokitna pragnęli, by gimnazjum zostało zlokalizowane na miejscu. Jednak mimo protestów i strajku rodziców Lubelski Kurator Oświaty nie wyraził na to zgody.

2000 r.
W tym roku został przeprowadzony remont kapitalny starego budynku. Wymieniono wszystkie okna, drzwi, instalację grzewczą i elektryczną, ocieplono strych. Przebudowano główne wejście do szkoły, przekształcono dawne mieszkania nauczycieli na salę lekcyjną i bibliotekę szkolną, zaś starą szatnię na gabinet dyrektora. Został też odnowiony parkiet i pomalowane ściany
w salach oraz na korytarzach.

2002 r.
19 maja w sali gimnastycznej odbyła się uroczystość nadania szkole sztandaru, ufundowanego przez Radę Rodziców, a zaprojektowany przez absolwentkę szkoły – Monikę Woźniak. Uczestniczyła w niej wicekurator Grażyna Wójtowicz, wójt Janusz Bodziacki, radni gminy, nauczyciele pracujący obecnie i niegdyś, rodzice i uczniowie.

2006 r.

       19 maja odbyła się uroczystość z okazji 90-lecia naszej Szkoły. Gościliśmy wówczas nauczycieli, którzy pracowali u nas w przeszłości, przewodniczących samorządu uczniowskiego i przewodniczących rady rodziców. Swoją obecnością zaszczycili nas również wójt Gminy Lubartów, który ufundował pamiątkową tablicę, ksiądz Józef Huzar, przedstawiciele Kuratorium Oświaty i MPWiK, dyrektorzy szkół oraz radni naszej gminy. Program artystyczny, który przygotowali nasi uczniowie pod kierunkiem P. A. Chudziak i E. Całki, bardzo się podobał.

2011 r.

28 kwietnia tego roku odbyło się uroczyste posadzenie Dębu Pamięci. Został on poświęcony Podporucznikowi Stanisławowi Kazimierzowi Leszczyńskiemu, który stracił życie w Katyniu.

Podczas I wojny światowej walczył na różnych frontach, a po powrocie do kraju czynnie uczestniczył w wojnie polsko-bolszewickiej, za co otrzymał Krzyżem Walecznych. Następnie pracował w kuratorium Okręgu Szkol-nego Lubelskiego. Po mobilizacji w 1939 r. przydzielony do 9 Pułku Piechoty Legionów pożegnał się z żoną i dwoma córkami.

W roczystości poprzedzonej mszą św. w intencji Podporucznika uczestniczyli: córka Naszego Bohatera P. Maria Leszczyńska, przedstawi-ciele Rodzin Katyńskich, władz oświatowych i wojewódzkich, wicestarosta Jacek Zalewski, wójt naszej gminy Krzysztof Kopyść i Rada Gminy, burmistrz Lubartowa Janusz Bodziacki. Po posadzeniu Dębu Pamięci
i odsłonięciu tablicy ufundowanej przez Wójta Gminy Lubartów goście
i społeczność szkoły obejrzeli wystawę IPN poświęconą zbrodni katyńskiej, wystawę prezentującą sylwetkę Podporucznika Stanisława Leszczyńskiego oraz prace plastyczne uczniów. Na zakończenie podniosły i wzruszający montaż poetycko-muzyczny przedstawili uczniowie pod kierunkiem Agnieszki Chudziak.